Ντετζιόρτζιο, Ἡ δεσποτοκρατία ἀντεπιτίθεται...

με Αφορμη την Κριτικη αγιοΠατερικως Ανερειστου Κριτικης

Ἡ Δεσποτοκρατία ἐπιτίθεται μὲ
τὸν «ἀντὶ-οἰκουμενιστικὸ»
βραχίονά της

γραφει ο Λαυρεντιος Ντετζιορτζιο, εκδοτης-συγγραφεασ, προεδρος
της Φιλορθοδοξου Ενωσεως «Κοσμας Φλαμιατος»

Δεσποτοκρατία, ἡ ξένη καὶ ἐπίβουλος

Ἡ µετωπικὴ καὶ συνδυασµένη ἐπίθεση τῶν καθεστωτικῶν καὶ θεσµικῶν «ἀντὶ-οἰκουµενιστῶν» κατὰ τῆς Ἀποτειχίσεως καὶ τῶν ἀποτειχιζοµένων, ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες ἐπισκόπους τους, ἔχει ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς δεσποτοκρατικῆς κληρικαλιστικῆς ἰδεολογίας, ἡ ὁποία ἀπορρίπτει ὁ,τιδήποτε ἀµφισβητεῖ τὴν ἐξουσιοκρατικὴ αὐθεντία τοῦ ἐπισκόπου-δεσπότη:

(α) ἀνεξαρτήτως ἐὰν αὐτὸ συνάδει ἢ ὄχι µὲ τὴν διαχρονικὴ Διδασκαλία καὶ Πρακτικὴ ποὺ µᾶς παρέδωσαν οἱ ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας µας, καὶ

(β) ἀνεξαρτήτως ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος-δεσπότης εὑρίσκεται ἢ ὄχι ἐκτὸς καὶ ἐναντίον αὐτῆς τῆς παραδόσεως.

Διότι καὶ στὸν ἀντὶ-οἰκουµενιστικὸ χῶρο ἀναπαράγεται καὶ ἀναπτύσσεται πλησίστιο καὶ θριαµβικῶς τὸ ἐξουσιοκρατικὸ καὶ ὁλοκληρωτικό, αὐταρχικὸ καὶ αὐθαίρετο καθεστὼς τῆς δεσποτοκρατίας (καὶ συνάµα τῆς γεροντοκρατίας καὶ τῆς πνευµατικοκρατίας, ποὺ ἐλέγχονται ἀπὸ αὐτό). Δηλαδὴ καὶ στὸν ἀντὶ-οἰκουµενιστικὸ χῶρο ἀναπαράγονται καὶ ἀναπτύσσονται οἱ ἑωσφορικὲς προϋποθέσεις τῆς αἱρέσεως καὶ δὴ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουµενισµοῦ!!!

Αὐτὸ τὸ καθεστὼς τῆς δεσποτοκρατίας διὰ τῆς στανικῆς, ψυχαναγκαστικῆς καὶ ἀπροϋπόθετης, τυφλῆς καὶ διεστραµµένης, ἀπόλυτης καὶ ἀλλοτριωτικῆς ὑπακοῆς στὸν ἐπίσκοπο, στὸν γέροντα, στὸν πνευµατικὸ ―ἀνεξαρτήτως ἐὰν αὐτοὶ εὑρίσκονται καὶ εἰς τύπον Χριστοῦ, δηλαδὴ ἐὰν ὀρθοτοµοῦν τὸν λόγο τῆς Ἀληθείας Του― ἀσκεῖ τὸν ἀπόλυτο ὁλοκληρωτισµό: τὸν πνευµατικὸ καὶ ψυχικὸ καὶ ἠθικὸ καταναγκασµό. Ἀποτέλεσµα αὐτοῦ εἶναι ἡ µετάλλαξη τοῦ πιστοῦ-µέλους τῆς Ἐκκλησίας σὲ ὑπάκουο κι εὔκαµπτο «χριστιανούλη», ἀνδρείκελο κατάλληλο νὰ ἐνσωµατωθεῖ ψυχῇ τε καὶ σώµατι στὴν «αὐλὴ» τοῦ δεσπότη καὶ στὸν «θίασο» τοῦ καθεστωτικοῦ γέροντα-πνευµατικοῦ· ὄχι ὅµως νὰ οἰκοδοµηθεῖ εἰς ὁµολογητὴ-ἀπόστολο τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ µαχητὴ-ἀγωνιστὴ τοῦ Χριστοῦ!...

Δηλαδὴ ὁλοκληρώνει τὴν ἑωσφορικὴ εἰσβολὴ τοῦ Ἀντιχρίστου ἐντὸς τῆς στρατευοµένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀκυρώνοντας τὴν ἐλευθερία τοῦ προσώπου καὶ τὸ αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου· καὶ ἔτσι, χωρὶς ἐλευθερία καὶ αὐτεξούσιο, καθιστᾶ ἀνενεργὴ τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὁ Δηµιουργὸς καὶ Πλάστης µας ἀποτύπωσε στὰ πρόσωπά µας· µᾶς ἐµποδίζει στὸν πνευµατικὸ ἀγῶνα γιὰ νὰ κερδίσουµε τὸ «καθ’ ὁµοίωσιν», µᾶς ἀφαιρεῖ τὴν δυνατότητα νὰ γίνουµε κατὰ χάριν θεοί. Συχνάκις δὲ ἐπιβάλλει καὶ καλλιεργεῖ ὄχι µόνον τὴν πνευµατικὴ-ψυχικὴ-ἠθικὴ ἀλλὰ καὶ τὴν ὑλικὴ ἐξάρτηση τοῦ πιστοῦ-µέλους τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ αὐτούς.

Δηλαδὴ ἡ δεσποτοκρατία µετέρχεται ἀκριβῶς ὅλες τὶς πρακτικὲς καὶ τὰ µέσα καὶ τοὺς σκοποὺς τῶν ―ἀκόµη καὶ― ὑπὸ τῶν κοσµικῶν δικαστηρίων καταδικασθέντων ψυχαναγκαστικῶν καὶ ἀλλοτριωτικῶν τῆς συνειδήσεως τοῦ ἀνθρώπου σεκτῶν (ὅρα Σαϊεντολογία κ.λπ.) τόσο στὴν Ἑλλάδα ὅσο καὶ σὲ πολλὲς ἄλλες χῶρες!!! Τὰ περιστατικὰ ποὺ στοιχειοθετοῦν αὐτὸ τὸ γεγονὸς ―γνωστὰ εἰς τοὺς παροικοῦντας τὴν Ἱερουσαλήµ, ἀλλὰ εὐρυτέρως ἄγνωστα― εἶναι ἀπειράριθµα καὶ τερατώδη!!! 

Δεσποτοκρατία, ἡ ἀενάως αἱρετίζουσα

Ἔτσι γίνεται κατανοητὸ γιατί στὴν ἰδεολογία καὶ στὶς δοµὲς καὶ στὶς πρακτικὲς τοῦ καθεστῶτος τῆς δεσποτοκρατίας ὑποθάλπεται καὶ καλλιεργεῖται πᾶσα κακοδοξία καὶ αἵρεση καὶ σκάνδαλο. Ἐνῶ αὐτὸ τὸ καθεστὼς εὑρίσκεται ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἔχει ἐπιβληθεῖ ἐντὸς τῆς στρατευοµένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀσχηµονεῖ πνευµατικὰ καὶ ἠθικὰ καὶ διοικητικὰ κατὰ τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, κληρικῶν τε καὶ λαϊκῶν· µετερχόµενο τὴν ὕβρι κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ µας Ἰησοῦ Χριστοῦ, καθὼς ἑρµαφροδίτως καὶ ἀδιαφανῶς καὶ ἑώλως αὐτοαναπαράγεται ἀενάως αἱρετίζον, τελὸν ὑπὸ τὸν κεκαλυµµένο ―καὶ ἐνίοτε ἀποκεκαλυµµένο― ἔλεγχο τῆς Μασωνίας: τὴν µάνα καὶ µάνατζερ καὶ διαφηµιστὴ τοῦ διαχριστιανικοῦ Οἰκουµενισµοῦ καὶ τοῦ διαθρησκειακοῦ Συγκρητισµοῦ, ποὺ ἀπεργάζεται τὴν Πανθρησκεία τοῦ Ἀντιχρίστου τῆς ἑωσφορικῆς Νέας Ἐποχῆς.

Αὐτὸ τὸ καθεστὼς τῆς δεσποτοκρατίας ―κατὰ σύστηµα καὶ κατ’ ἐπάγγελµα― διαστρέφει τὸ πνεῦµα καὶ τὴν οὐσία τοῦ συνοδικοῦ συστήµατος, ἐνῶ καταργεῖ τὴν ἁγιότητα στοὺς κόλπους του, ἐφ’ ὅσον ἤδη ἔχει ἀποπέµψει καὶ τὸν Παράκλητο καὶ τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Του!!! Διατηρεῖ ὅµως, ἐν τοῖς πράγµασι, εἰς τὸ ἀκέραιον τὸ παπικὸ «πρωτεῖο» καὶ τὸ παπικὸ «ἀλάθητο» ―ἐπὶ τὸ «δηµοκρατικώτερον», εἶναι ἀλήθεια: ὁ Πάπας εἶναι ἕνας, οἱ δεσποτάδες εἶναι πολὺ περισσότεροι· ἀλλὰ στὴν ἐπαρχία «του» ὁ καθεὶς εἶναι ὁ µόνος Πάπας, «πρῶτος» καὶ «ἀλάθητος», ὥστε ―στὸν βαθµὸ ποὺ τοῦ «βγαίνει» ― νὰ καταργεῖ καὶ νὰ εἰσάγει νέες ἀρετὲς καὶ ἁµαρτίες, ὅπως ὁ Πάπας-πρότυπό του, ὁ καῖσαρ τοῦ Βατικανοῦ καὶ ἄρχων τῆς Οἰκουµένης!!!  Ἡ µόνη διαφορὰ µεταξὺ πάπα τῆς ἀλλοτρίου Δύσεως καὶ δεσπότη τῆς καθ’ ἡµᾶς Ἀνατολῆς ἔγκειται εἰς τὸ ὅτι: οἱ παπιστὲς εἶχαν τὸ θράσος τῆς ἀλαζονείας νὰ θεσµοθετήσουν ἐπισήµως, µαζὶ µὲ ὅλες τὶς ἄλλες αἱρέσεις τους, τὸ «πρωτεῖο» καὶ τὸ «ἀλάθητο»· ἐνῶ οἱ δεσποτάδες ἔχουν τὴν ἱταµότητα τῆς ὑποκρισίας νὰ καταγγέλλουν ―ἐὰν καὶ ὅταν καταγγέλλουν― τάχα τὶς αἱρέσεις, ἀλλὰ στὴν πράξη νὰ ἐφαρµόζουν αὐθαιρέτως εἰς τὸ ἀκέραιον καὶ τὸ «πρωτεῖο» καὶ τὸ «ἀλάθητο»!!! 

Δεσποτοκρατία, ἡ προπατορικῶς ἁμαρτάνουσα

Ἡ δεσποτοκρατία ἔχει ὑποκύψει καὶ εἰς τοὺς τρεῖς πειρασµοὺς ποὺ ὁ Σατανᾶς ἀπηύθυνε πρὸς τὸν Κύριο: ἐξουσία, δόξα, πλοῦτο. Δηλαδὴ ἡ δεσποτοκρατία συνειδητὰ ἔχει ἐπιλέξει καὶ ἔχει υἱοθετήσει καὶ διακονεῖ συστηµατικῶς καὶ ἀδιαλείπτως τὸ προπατορικὸ ἁµάρτηµα: τὸν σφετερισµὸ τῆς ἐξουσίας τοῦ Θεοῦ· εἰς τὸ ὁποῖον ἀπὸ ἀλαζονεία ὑπέκυψε ὁ Ἑωσφόρος, ἐκπίπτων τῆς εὐνοίας Του καὶ τοῦ ὑψηλοῦ ἀξιώµατος ποὺ Ἐκεῖνος τοῦ εἶχε ἀπονείµει· ἀλλὰ καὶ ὁ ἄνθρωπος, παρασυρόµενος ἀπὸ τὸν Διάβολο, ὑπέκυψε εἰς αὐτὸ ἀπὸ ἀνωριµότητα, καὶ γι’ αὐτὸ ―ἐκ τῆς ἀπροσµετρήτου ἀγάπης Του― φιλανθρώπως ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ ἐκ τοῦ παραδείσου, προκειµένου νὰ διαφυλαχθεῖ ἀπὸ ἀκόµη χειρότερο ἁµάρτηµα καὶ ν’ ἀποφύγει τὴν ὁριστικὴ ἀπώλειά του, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ ἔχει τὴν δυνατότητα ―µέσω τῆς µετανοίας του― νὰ ἐπιστρέψει εἰς τὴν ἐπουράνιο Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Σωτηρία ποὺ µὲ τὸ αἷµα Του ἐξαγόρασε ὁ ἐπὶ τούτου σαρκωθεὶς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ µὲ τὸ πάθος Του, µὲ τὴν Σταύρωσή Του, µὲ τὴν Ἀνάστασή Του. Ἀλλὰ ἡ δεσποτοκρατία, ἀντὶ τοῦ νόστου τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἔτεινε ὦτα εὐήκοα εἰς τὸν Σατανᾶ καὶ ἀποδέχθηκε τοὺς τρεῖς πειρασµούς του: τὴν ἐξουσία, τὴν δόξα, τὸν πλοῦτο!... Πρόδωσε τὸν Χριστὸ καὶ προσκύνησε τὸν Ἀντίχριστο!!!

Γι’ αὐτὸ ἡ δεσποτοκρατία, ὡς ἐξουσιοκρατικὸ καθεστώς, δὲν µπορεῖ νὰ ἀνεχθεῖ τὴν Ἀποτείχιση καὶ τοὺς ἀποτειχιζοµένους ἀπὸ αὐτήν, οἱ ὁποῖοι ἀµφισβητοῦν καὶ ἀπορρίπτουν τὴν ἑωσφορικὴ καὶ ἀντὶ-Χριστη ἐξουσία της, ποὺ γεννᾶ καὶ ἐπιβάλλει τὴν αἵρεση ―ἐν προκειµένῳ τὴν µασωνοκίνητη παναίρεση τοῦ Οἰκουµενισµοῦ― ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ· διότι µὲ τὴν Ἀποτείχιση καταργεῖται ἡ αἱρετικὴ αὐθεντία τῆς δεσποτοκρατίας καὶ ὡς ἐκ τούτου καταργεῖται τόσο ἡ πνευµατικὴ κυριαρχία της ὅσο καὶ ἡ ἐκκοσµικευµένη-διοικητικὴ ἐξουσία της µὲ τὰ ἑωσφορικὰ προνόµιά της ―καὶ εἶναι αὐτὸ ποὺ περισσότερο «πονάει» τὰ µέλη της!... Κυρίως ὅµως ἐξουδετερώνεται τὸ ἑωσφορικὸ ἔργο, ποὺ ἐργολαβικῶς τῆς ἔχει ἀναθέσει ἡ Μασωνία καὶ δουλικῶς-ἰδιοτελῶς ἔχει ἀναλάβει ἡ ἴδια, ἔναντι τῆς ἀναδείξεως τῶν µελῶν τῆς δεσποτοκρατίας εἰς τὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωµα ἢ ἔνεκα τοῦ ἐλέγχου αὐτῶν ἀµέσως ἢ ἐµµέσως ἀπὸ τὴν Μασωνία λόγῳ ἠθικῶν καὶ οἰκονοµικῶν σκανδάλων!!! 

Ἄλλωστε εἶναι διαχρονικῶς διαπιστωµένο: τὰ ἠθικὰ σκάνδαλα νοµοτελειακῶς καταλήγουν σὲ αἱρέσεις, ἐνῶ οἱ αἱρέσεις ἀναποδράστως ὁδηγοῦν σὲ ἠθικὰ σκάνδαλα· διότι ἡ διαστροφὴ εἶναι τὸ ἐργόχειρο τοῦ Διαβόλου καὶ σὲ κάθε περίπτωση, χωρὶς τὸν Χριστὸ καὶ τὴν θωράκιση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς µας εἰς Αὐτόν, ὁ εὐάλωτος ἄνθρωπος θὰ καταλήξει στὰ ἑωσφορικὰ δίκτυά του!...

Ἰδιαιτέρως πρέπει νὰ σηµειωθεῖ, ὅτι ἡ δεσποτοκρατία χωρὶς ποίµνιο εἶναι ἄχρηστη καὶ κακὴ ἐπένδυση γιὰ τὴν Μασωνία. Στρατηγικὸς σκοπὸς τῆς ὁποίας εἶναι νὰ παρασύρει τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο· ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν µπορεῖ νὰ τὸν  ἀποσπάσει βιαίως ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη τῶν ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων του, καταφεύγει στὸ στρατήγηµα τῆς ἐκ τῶν ἔσω διαστροφῆς καὶ ἀλλοιώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως µὲ τὶς αἱρέσεις καὶ δὴ διὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουµενισµοῦ· καὶ τὴν πραγµατοποίηση αὐτοῦ τοῦ σατανικοῦ σχεδίου ἔχουν ἀναλάβει διαπλεκόµενα µὲ τὴν Μασωνία ἰθύνοντα µέλη, ἰδεολογικοὶ θιασῶτες καὶ ἰδιοτελεῖς παρατρεχάµενοι τῆς δεσποτοκρατίας!...

Γι’ αὐτὸ µόνον ἡ Ἀποτείχιση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες ἐπισκόπους ―ποὺ θὰ ἀφήσει χωρὶς ποίµνιο τοὺς ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας προβατόσχηµους λύκους καὶ ὑποχείρια τῆς ἀντὶ-Χρίστου Νέας Ἐποχῆς― εἶναι ἡ µόνη εὐαγγελικῶς καὶ ἁγιοΠατερικῶς σωστὴ καὶ ἐνδεδειγµένη στάση τοῦ συνειδητοῦ ὀρθοδόξου πιστοῦ-µέλους τῆς στρατευοµένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἔναντι τῶν αἱρετικῶν καὶ αἱρετιζόντων δεσποτάδων· τόσο γιὰ νὰ διαφυλαχθεῖ αὐθεντικὴ καὶ ἀνόθευτη ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη µας καὶ νὰ διασφαλισθεῖ ἡ ἀκεραιότητα τῆς στρατευοµένης Ἐκκλησίας Του, ὅσο καὶ γιὰ νὰ ἐξουδετερωθοῦν τὰ ἐντὸς Αὐτῆς ἀνδρείκελα τῆς Μασωνίας, ὥστε µὲ τὴν χάρι καὶ τὸ ἔλεος καὶ τὴν οἰκονοµία τοῦ Χριστοῦ νὰ καταστοῦν ἀτελέσφορα τὰ ἑωσφορικὰ σχέδιά τους καὶ ἄπραγα τὰ σατανικὰ ἔργα τους!...

Δεσποτοκρατία, ἡ διαστρέφουσα καὶ παραχαράσσουσα

Γι’ αὐτὸ µὲ ψεύδη, µὲ ἀποσιωπήσεις, µὲ διαστροφὲς τῆς διαχρονικῆς Διδασκαλίας καὶ Πρακτικῆς τῶν ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας µας, ἀκόµη καὶ µὲ παραχάραξη τόσο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ὅσο καὶ τῶν βίων τῶν ἁγίων, ὁ «ἀντὶ-οἰκουµενιστικὸς» βραχίων τῆς δεσποτοκρατίας µηχανεύεται καὶ ἐπιχειρεῖ νὰ καταργήσει ὄχι µόνον τὸν ὑποχρεωτικὸ χαρακτῆρα τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ἀλλὰ ἀκόµη καὶ τὸν προαιρετικὸ χαρακτῆρα αὐτοῦ, ποὺ κατ’ οἰκονοµίαν ―λόγῳ τοῦ ἡµερολογιακοῦ ζητήµατος― δέχθηκε ὁ ἔγκριτος καὶ διακεκριµένος κανονολόγος π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος πρὶν περίπου πενῆντα χρόνια· τὸν ὁποῖο π. Ἐπιφάνιο ὡστόσο χρησιµοποιεῖ ἡ δεσποτοκρατία γιὰ νὰ ἀναιρέσει ὄχι µόνον τὸν ὑποχρεωτικὸ ἀλλὰ καὶ τὸν προαιρετικὸ χαρακτῆρα τοῦ Κανόνος!!!

Τέτοιες ταχυδακτυλουργίες καὶ ἀπάτες µετέρχονται οἱ «ἀντὶ-οἰκουµενιστές». Ἀντὶ νὰ καταπολεµήσουν τὸν Οἰκουµενισµό, διὰ τῆς ἀνοχῆς τοῦ «δίνουν καιρὸ» ―ὅπως κάνουν ἐδῶ καὶ δεκαετίες― ὥστε νὰ ἑδραιώνεται καὶ νὰ ἐξαπλώνεται µὲ γεωµετρικὴ πρόοδο ἡ ἐπικράτηση τοῦ Ἀντιχρίστου ἐντὸς τῆς στρατευοµένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ!!! Ἀποπροσανατολίζοντας καὶ ἐµποδίζοντας τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ νὰ ἀντιδράσει καὶ νὰ ἀντισταθεῖ στὴν ἐπέλαση τῆς αἱρέσεως, µὲ τὸν µόνο ἁγιοΠατερικὸ τρόπο ―καὶ στὸ κάτω-κάτω διαχρονικῶς δοκιµασµένο καὶ πάντοτε ἐπιτυχηµένο― ποὺ µπορεῖ αὐτὸ νὰ ἐπιτευχθεῖ: µὲ τὴν Ἀποτείχιση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες ἐπισκόπους!!!

Γι’ αὐτὸ οἱ καθεστωτικοὶ-θεσµικοὶ «ἀντὶ-οἰκουµενιστές», µέλη καὶ θιασῶτες καὶ παρατρεχάµενοι τῆς δεσποτοκρατίας, συµµαχοῦν εὐκαίρως ἀκαίρως καὶ ταυτίζονται µὲ τοὺς οἰκουµενιστὲς ὁµολόγους τους, συγκροτοῦν µέτωπο κατὰ τῆς Ἀποτειχίσεως καὶ τῶν ἀποτειχιζοµένων, ἀπὸ κοινοῦ ἀποδεχόµενοι ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐπισκοποκεντρικὴ καὶ ὄχι χριστοκεντρική!!! Δηλαδὴ συσπειρώνονται ὑπὸ τὴν ἐκκλησιολογικὴ ἰδεολογία τοῦ Περγάµου Ἰωάννη Ζηζιούλα, ποὺ ―µεταξὺ πολλῶν ἄλλων κακοξιῶν καὶ αἱρέσεών του― µὲ καθαρότητα καὶ σαφήνεια δικαιολογεῖ καὶ «τεκµηριώνει» τὸ πρωτεῖο καὶ τὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα ὡς προσώπου καὶ τοῦ Παπισµοῦ ὡς «ἐκκλησίας».

Φθάνει µάλιστα στὸ σηµεῖο νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι ―ὄχι µόνον τὰ ἱερὰ Μυστήρια καὶ ἡ ὅλη λατρευτικὴ ζωή, ἀλλὰ― ἀκόµη καὶ ἡ ἁπλὴ προσευχὴ τοῦ πιστοῦ-µέλους τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Κύριο ἐπιτελεῖται καὶ εἰσακούεται ἀπὸ Αὐτὸν ἀποκλειστικῶς καὶ µόνον µέσω τοῦ ἐπισκόπου, καὶ ὅτι τοῦ ἐπισκόπου ἐλλείποντος ἡ προσευχὴ εἶναι ἀδύνατη, εἶναι ἀνύπαρκτη, ὡς µὴ ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὸν Κύριο!!! 

Δηλαδὴ ἄνευ ἐπισκόπου ἡ προσευχὴ δὲν ἔχει «ἀριθµὸ πρωτοκόλλου», δὲν ἔχει νοµίµως «χαρτοσηµανθεῖ» καὶ ἀναπέµπεται χωρὶς «διαβιβαστικό», ὁπότε ἀπορρίπτεται γιά... τυπικοὺς λόγους!!! Καὶ ἂν αὐτὴ εἶναι ἡ τύχη τῆς προσευχῆς ἄνευ ἐπισκόπου, τότε ἡ ὁµολογία καὶ τὸ µαρτύριο ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ δίχα γνώµης ἐπισκόπου εἶναι πράξεις ἐπάρατες καὶ καταδικαστέες! Σύµφωνα µὲ αὐτὴ τὴν δεσποτοκρατικὴ θεωρία ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Μαρτύρων τοῦ Θεοῦ ―ὅπως λ.χ. ἡ ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία ἢ ὁ ἅγιος Βονιφάτιος ἢ ὁ Ἀγλάϊος, ὁ τεσσαρακοστὸς ἐθελοντὴς τῶν ἐν Σεβαστείᾳ Τεσσαράκοντα Μαρτύρων στὴν παγωµένη λίµνη κ.π.ἄ.― δὲν µπορεῖ νὰ εἶναι ἅγιοι, διότι ἐκεῖνοι δὲν εἶχαν «δεσπότη» ἀλλὰ εἶχαν ἐπίσκοπο τὸν Μέγα Ἀρχιερέα Χριστό!!! Δηλαδὴ ὁ δεσπότης εἶναι ὑπεράνω καὶ ἐπὶ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ µας Ἰησοῦ Χριστοῦ!!!

Αὐτὸς εἶναι ὁ ἑωσφορικὸς παραλογισµὸς τοῦ ὀρθολογισµοῦ ποὺ κακοδοξεῖ ὁ Περγάµου Ἰωάννης Ζηζιούλας καὶ ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι συµµερίζονται τὶς ἀπόψεις του, ἔστω καὶ ἂν µὲ λόγους ―ποὺ ὄχι µόνον στεροῦνται πρακτικοῦ ἀντικρίσµατος, ἀλλὰ καὶ ἀκυρώνονται ἀπὸ συµπροσευχὲς καὶ συλλείτουργα µαζί του καὶ τῆς µνηµονεύσεώς του― «περὶ διὰ γραµµάτου» καταδικάζουν τὶς θεωρίες του!...

Ἔτσι ὄχι µόνον οἱ οἰκουµενιστὲς ἀλλὰ καὶ οἱ καθεστωτικοὶ-θεσµικοὶ «ἀντὶ-οἰκουµενιστὲς» ὑποστηρίζουν τὴν κακοδοξία, ὅτι χωρὶς ἐπίσκοπο ἡ Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει, ἀλλὰ δέχονται ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει χωρὶς τὸν Χριστό, ἀρκεῖ νὰ ἔχει ἀκόµη καὶ αἱρετικὸ ἐπίσκοπο ―ἔστω καὶ ἂν αὐτὸς δὲν πιστεύει στὸν Χριστὸ― ἐὰν δὲν ἔχει καταδικαστεῖ ἀπὸ Σύνοδο καὶ ἕως ὅτου καταδικαστεῖ!!! Ἐν τοῖς πράγµασι υἱοθετοῦν τὴν παπικὴ αἵρεση, ὅτι ὁ ἐπίσκοπος εἶναι «ἀντιπρόσωπος» ―ἂν καὶ σφετεριστὴς― τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς· «ἐκδιώκοντας» καὶ «ἐξορίζοντας» ἔτσι ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ἀπὸ τὴν στρατευοµένη Ἐκκλησία Του τὸν Κύριο καὶ Θεό µας Ἰησοῦ Χριστό!!!

Καὶ βεβαίως ἂς µὴν ἰσχυριστοῦν τὴν φενάκη ὅτι ὁ Οἰκουµενισµὸς δὲν εἶναι κατεγνωσµένη καὶ καταδικασµένη ἀπὸ Σύνοδο αἵρεση, διότι ὁ Οἰκουµενισµὸς ―ὡς παναίρεση καὶ µάλιστα ἐπιτοµὴ τῶν αἱρέσεων (ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς)― συµπεριλαµβάνει ὅλες τὶς προγενέστερες αὐτοῦ αἱρέσεις, ποὺ ἔχουν ἤδη καταγνωσθεῖ καὶ καταδικασθεῖ ἀπὸ ὅλες τὶς οἰκουµενικὲς καὶ τοπικὲς Συνόδους!!! 

Ἄρα ἂς ἀφήσουν τὶς δικολαβίστικες ὑπεκφυγὲς καὶ τὶς ἐν ἁµαρτίαις προφάσεις τους τὰ µέλη, οἱ στηλοβάτες καὶ οἱ παρατρεχάµενοι τῆς δεσποτοκρατίας, οἰκουµενιστὲς καὶ «ἀντὶ-οἰκουµενιστές»!...

Δεσποτοκρατία, ἡ καθ’ ἡμᾶς «Ἱερὰ» Ἐξέτασις

Πῶς λοιπὸν νὰ µὴν πολεµοῦν µετωπικὰ καὶ συντονισµένα τὴν Ἀποτείχιση καὶ τοὺς ἀποτειχιζοµένους οἱ «ἀντὶ-οἰκουµενιστὲς» ―καὶ µάλιστα µὲ πρωτοφανῆ γιὰ Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς καὶ ἐν ἐπιγνώσει τους ἰησουϊτικὴ λύσσα, ποὺ θυµίζει τὴν «Ἱερὰ» Ἐξέταση τῶν παπιστῶν― ἀρνούµενοι καὶ διαστρέφοντες τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν ἱερὰ Παράδοση καὶ τοὺς ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὴν ἁγιοΠατερικὴ Διδασκαλία καὶ τὴν διαχρονικὴ Πρακτική τῶν Ἁγίων, σχετικὰ µὲ τὴν ὀφειλοµένη καὶ ἐπιβαλλοµένη στάση τῶν πιστῶν ―συνειδητῶν καὶ συνεπῶν― µελῶν τῆς Ἐκκλησίας Του ἀπέναντι στοὺς αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες ἐπισκόπους;

Ἔτσι ἐκεῖνοι ποὺ εἰς τὰ λόγια καὶ τὰ κείµενά τους τάσσονται ὑπὲρ τῆς ἁγιοΠατερικῆς Διδασκαλίας, ὡστόσο µὲ τὰ ἔργα τους ―ποὺ ἐνεργοῦν ἢ ποὺ δὲν ἐνεργοῦν (θετικὰ καὶ ἀποθετικά), σχετικὰ µὲ τὴν Ἀποτείχισή τους ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες ἐπισκόπους― τάσσονται κατὰ τῆς ἁγιοπατερικῆς Πρακτικῆς καὶ Παραδόσεως· δηλαδὴ ἀνοµολογήτως υἱοθετοῦν καὶ συσχηµατίζονται ἐν τοῖς πράγµασι µὲ τὴν µεταΠατερική, τὴν νεο-Πατερικὴ καὶ τὴν ἀντιΠατερικὴ κίνηση τῶν οἰκουµενιστῶν!!!

Πῶς λοιπὸν ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶµ Μεντζελόπουλος νὰ µὴν πολεµᾶ µὲ τόση ἐµµονὴ καὶ µὲ τόσο µένος τὴν Ἀποτείχιση καὶ τοὺς ἀποτειχιζοµένους;

Αὐτὸς ποὺ τόσο µόχθησε διαπορευόµενος ἀπὸ τὸ κλίµα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τὸ κλίµα τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ τοὔµπαλιν ἐπιστρέφων, µάλιστα διασχίζων τὴν µισὴ ὑδρόγειο, γιὰ νὰ ἀναρριχηθεῖ µέσω Αὐστραλίας εἰς τὸ πολυπόθητο καὶ ἐπίζηλο ἐπισκοπικὸ ἀξίωµα!...

Αὐτὸς ποὺ ὑπὸ τῶν καθεστωτικῶν-θεσµικῶν «ἀντὶ-οἰκουµενιστῶν» λογίζεται «πρωτοπαλίκαρο» καὶ «ἡγέτης» τοῦ ἀντὶ-Οἰκουµενιστικοῦ χώρου, ἀλλὰ ταυτοχρόνως εἶναι καὶ φίλος καὶ συλλειτουργὸς αἱρετικῶν συναδέλφων του, χορηγὼν δὲ εἰς αὐτοὺς «συγχωροχάρτια» ―ὡς Πάπας, ντέ!― καὶ «πιστοποιητικὰ ὀρθοδοξίας», δολίως ἐξαπατῶν τὸ ποίµνιό του καὶ ὁλόκληρο τὸ πλήρωµα τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας µας, ἔτι δὲ καὶ ἀµετροεπεῖς φιλοφρονήσεις περιποιῶν εἰς τὸν αἱρεσιάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολοµαῖο Ἀρχοντώνη, τοῦ ὁποίου ὅµως τὶς αἱρέσεις κατ’ ἔτος συνηθίζει ―κατ’ ἀπόλυτον ἐπίγνωσιν τῆς ἀπάτης του, ὡς φαίνεται― νὰ ἀναθεµατίζει!...

Πῶς λοιπὸν ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶµ Μεντζελόπουλος ―ποὺ εἰσάγει νέα προσχηµατικὴ αἵρεση, ὅτι καὶ καλὰ τὸ σωστὸ καὶ πρέπον εἶναι νὰ ἀποτειχιστοῦµε µόνον ὅταν ὑπάρξει κοινὸ ποτήριο (διακοινωνία-intercommunio) µεταξὺ ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν― νὰ µὴν πολεµᾶ µὲ τόση ἐµµονὴ καὶ µὲ τόσο µένος τὸν ἱεροµόναχο π. Εὐθύµιο Τρικαµηνᾶ; Ὁ ὁποῖος µὲ ἐµβριθεῖς καὶ ἁγιοΠατερικῶς τεκµηριωµένες καὶ ἐκτεταµένες µελέτες του ―τὶς ὁποῖες ὡς ὀρθοδοξώτατες ἔχει ἐπαινέσει αὐτὸς τοῦτος ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶµ Μεντζελόπουλος!!!― ἀλλὰ καὶ ἐφαρµόζοντας τὴν διαχρονικῶς καὶ ἁγιοΠατερικῶς παραδιδοµένη πρακτικὴ τῆς Ἀποτειχίσεως, ἀποδεικνύει µὲ ἀκλόνητα ἐπιχειρήµατα καὶ ὑποδεικνύει µὲ συνέπεια καὶ σταθερότητα τὴν ὀφειλοµένη καὶ ἐπιβαλλοµένη ἁγιοΠατερικὴ στάση µας ἔναντι τῆς αἱρέσεως καὶ τῶν αἱρετικῶν, καὶ ἐν προκειµένῳ ἔναντι τοῦ Οἰκουµενισµοῦ.

Δεσποτοκρατία, ἡ στεῖρα καὶ ἄνυδρος

Σὲ κάθε περίπτωση ἡ καταφυγὴ στὴν νοµικιστικὴ προσέγγιση τοῦ Μυστηρίου τῆς Πίστεως, µὲ τὸν ἑωσφορικὸ καὶ ἀνέραστο ὀρθολογισµό, µεταλλάσσει τὴν θεολογία σὲ στεῖρο καὶ ἄνυδρο καὶ ἀποπνευµατοποιήµενο ἐπιστηµονικὸ σύστηµα, παραθεωρώντας καὶ ἀπαξιώνοντας τὸν πρὸς τὸν νυµφίον Χριστὸν ἔρωτα, δηλαδὴ τὴν πεµπτουσία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς µας· τὸν θεῖον ἔρωτα ποὺ ὁδήγησε ἀκόµη καὶ ―κυρίως αὐτοὺς― ἁπλοὺς καὶ ἀγραµµάτους, «ἀσήµαντους» καὶ «παρακα-
τιανοὺς» ἀνθρώπους σὲ θαυµαστὴ ὁµολογία τῆς πίστεώς τους εἰς τὸν σωτῆρα καὶ λυτρωτὴ Χριστὸν καὶ εἰς τὸ φρικτὸ µαρτύριο ὑπὲρ τῆς δόξης Αὐτοῦ!...

Ἀκόµη καὶ ἂν ―γιὰ λόγους οἰκονοµίας τῆς συζητήσεως― δεχθοῦµε πρὸς στιγµὴν τὸν προαιρετικὸ χαρακτῆρα τοῦ 15ου Κανόνος τῆς ΑΒ΄ Συνόδου, τὸν ὁποῖο προτείνει ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ὁ ἴδιος Κανόνας ὑποχρεωτικῶς ἐπιβάλλει ὅτι πρὸς τοὺς ἀποτειχιζοµένους ὀφείλεται Τιµὴ καὶ  Ἔπαινος γιὰ τὴν θερµὴ καὶ θυσιαστικὴ ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς τους, κατά πως τὴν θέλει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καὶ Θεός µας Ἰησοῦς Χριστός.

Ποῦ εἶναι λοιπὸν ἡ ὀφειλοµένη Τιµὴ καὶ ὁ ἐπιβαλλόµενος  Ἔπαινος, πρὸς τὸν ἀποτειχισθέντα ἱεροµόναχο π. Εὐθύµιο Τρικαµηνᾶ καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους ἀποτειχιζοµένους, ἐκ µέρους τῶν αὐτοκλήτων ἡγετῶν τοῦ ἀντὶ-Οἰκουµενιστικοῦ χώρου καὶ ἀγῶνα; ἐκ µέρους τῆς ἐπὶ τούτου ―δηλαδὴ τὴν Ἀποτείχιση― συγκροτηθείσης ἀπὸ δεκαπενταετίας περίπου ἀτύπου ἀντὶ-οἰκουµενιστικῆς Συνάξεως Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν; καὶ ἰδιαιτέρως ἐκ µέρους τοῦ Πειραιῶς Σεραφεὶµ Μεντζελοπούλου τοῦ «µπροστάρη» καὶ «ἀρχηγοῦ» ―ὡς διαθρυλλεῖται!― τοῦ ἀντὶ-Οἰκουµενιστικοῦ ἀγῶνα; Ἀντὶ Τιµῆς χολή, καὶ ἀντὶ Ἐπαίνου ὄξος! Διαβολὴ καὶ κατηγορία, ἐµπάθεια καὶ διωγµός!

Ἐξεδίωξαν τὸν π. Εὐθύµιο καὶ ὅσους ἐπιµένουν εἰς τὴν Ἀποτείχιση ἀπὸ τὴν ἄτυπη ἀλλὰ καθεστωτικὴ Σύναξή τους· ὡστόσο ταυτοχρόνως τοὺς κατηγοροῦν ἀνερυθριάστως ὡς «διασπαστὲς τοῦ ἀντὶ-Οἰκουµενιστικοῦ ἀγῶνος», γιατὶ δὲν συµµετέχουν εἰς αὐτὴν ἀπὸ τὴν ὁποίαν οἱ ἴδιοι τοὺς ἐξεδίωξαν!

Ἀρνήθηκαν τὴν συµπαράστασή τους καὶ τὴν στήριξή τους στὸν διωκόµενο ἀπὸ τὴν δεσποτοκρατικὴ παναιρετικὴ ἱεραρχία π. Εὐθύµιο, καὶ οὔτε καληµέρα δὲν τοῦ λένε µετὰ τὴν παράνοµη καὶ ἀντὶ-κανονικὴ καθαίρεσή του γιὰ τὴν ἀντὶ-οἰκουµενιστικὴ δράση του καὶ τὴν Ἀποτείχισή του ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες ἐπισκόπους ―λὲς καὶ ὁ π. Εὐθύµιος εἶναι ὁ «αἱρετικός», καὶ ὄχι ἐκεῖνοι τοὺς ὁποίους οἱ ἴδιοι «ἀντὶ-οἰκουµενιστικῶς» µνηµονεύουν, καθιστάµενοι ἐν τέλει καὶ αὐτοὶ αἱρετικοὶ ὡς κοινωνοῦντες µετὰ τῶν ἀκοινωνήτων!!!

Χρειάστηκε νὰ προσφύγει ὁ π. Εὐθύµιος ὑπερορίως εἰς τὴν ἀγάπη καὶ εἰς τὴν διάκριση τοῦ ἐπίσης διωκοµένου ἀλλὰ νοµίµου, µαρτυρικοῦ καὶ ἡρωϊκοῦ ἁγίου µητροπολίτου Ράσκας καὶ Πριζρένης κ. Ἀρτεµίου, τοῦ καὶ τῶν ἐν Σερβίᾳ κατακοµβῶν ἐπιστάτου, γιὰ νὰ λάβει τὴν εὐλογία αὐτοῦ, ὥστε νὰ συνεχίσει τὴν ἱερατικὴ καὶ ποιµαντικὴ διακονία του ὡς νόµιµος καὶ ἀκαθαίρετος λειτουργὸς τοῦ  Ὑψίστου!

Δεσποτοκρατία, ἡ ζηλοφθόνος καὶ ἐγκάθετος

Ἀλλὰ πόση ξεροκεφαλιά, πόση µικροψυχία, πόση τυφλότητα, πόση ἐξουσιοκρατικὴ ἰδιοτέλεια ἔχουν συσσωρευτεῖ στὸν «ἀντὶ-οἰκουµενιστικὸ» χῶρο ἐναντίον τῶν πιστῶν καὶ ἐκλεκτῶν µελῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τὰ ὁποῖα ἐµµένουν καὶ ἐπιµένουν εἰς τὴν τήρηση τῆς ἁγιοΠατερικῆς Διδασκαλίας καὶ Πρακτικῆς γιὰ τὴν στάση τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐν καιρῷ αἱρέσεως ἔναντι τῶν αἱρετικῶν καὶ αἱρετιζόντων ἐπισκόπων, συµφώνως καὶ συννόµως πρὸς τὴν ἱερὰ Παράδοση!...

Λὲς καὶ τὸ ἐπιπλέον τοῦ πρὸς τὸν Χριστὸν ἔρωτος ―ἔναντι τῆς ἐπικρατούσης µετριότητος καὶ χλιαρότητος καὶ τῆς κοινῆς ὀλιγωρίας περὶ τὴν πίστη― εἶναι ἔγκληµα· λὲς καὶ ὁ πρὸς τὸν Θεάνθρωπον Χριστὸν ἔρως εἶναι ἁµάρτηµα καὶ µάλιστα θανάσιµο, στὰ πλαίσια τῆς δεσποτοκρατικῆς αὐθαιρεσίας ―παπικῷ τῷ τρόπῳ― νὰ προσθαφαιρεῖ ἀρετὲς καὶ ἁµαρτίες!!!

Ὡσὰν νὰ χρειάζεται ἱερὸς Κανόνας ποὺ νὰ ἐπιτρέπει ἢ νὰ ἀπαγορεύει τὴν ὁµολογία τῆς πίστεως εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὸ µαρτύριο πρὸς δόξαν τοῦ Κυρίου, καὶ νὰ µὴν ἀρκοῦν οἱ εὐαγγελικὲς προτροπὲς τοῦ Ἰδίου, ἡ διδασκαλία καὶ οἱ παρακαταθῆκες καὶ τὸ παράδειγµα ἑκατοµµυρίων γνωστῶν καὶ ἀγνώστων Ὁµολογητῶν καὶ Μαρτύρων καὶ Ἁγίων, εἰς τὸ αἷµα τῶν ὁποίων οἰκοδόµησε ὁ Χριστὸς τὴν στρατευοµένη Ἐκκλησία Του καὶ Ἐκκλησία µας!!!...

Πῶς νὰ χαρακτηρίσει κανεὶς αὐτὴ τὴν συµπεριφορὰ τῶν «ἀντὶ-οἰκουµενιστῶν»;

Ὡς ἀβυσσαλέα ζηλοφθονία ―στὴν καλύτερη περίπτωση― γιατὶ οἱ ἴδιοι δὲν ἐτόλµησαν νὰ πράξουν αὐτὸ ποὺ ἐπὶ δεκαετίες διδάσκουν, αὐτὸ ποὺ πλειστάκις διεκήρυξαν γιὰ νὰ τὸ ἀποκηρύξουν ἀσµένως πρὶν ἀλέκτωρ λαλήσει τρίς;...

Ἢ ὡς δράση ἐγκαθέτων ―στὴν χειρότερη περίπτωση― γιατὶ οἱ ἴδιοι λειτουργοῦν ὡς ἡ προκεχωρηµένη ἑωσφορικὴ ἄµυνα τοῦ «ἀντὶ-οἰκουµενιστικοῦ» βραχίονα τῆς ἀντὶ-Χρίστου δεσποτοκρατίας ἐντὸς τοῦ ἀντὶ-Οἰκουµενιστικοῦ χώρου;...

Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω καὶ ὁ ἔχων ὀφθαλµοὺς βλέπειν βλεπέτω, ἀλλὰ καὶ ὁ ἔχων ἀληθῆ πρὸς τὸν Χριστὸν ἔρωτα εἰς τὴν καρδιά του ἄνευ ἄλλης πλέον ὀλιγωρίας ἐνεργείτω τὰ δέοντα ―τὰ εὐαγγελικῶς ἐντελλόµενα, τὰ ἁγιοΠατερικῶς ὑποδεικνυόµενα, τὰ κατὰ τὴν ἱερὰ Παράδοση διαχρονικῶς ἐνεργούµενα. Ἀµήν.

Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο