«Τιμῆσαι καὶ ἐξαιρέτως ἀναδεῖξαι ἐν μέσῳ
τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας»
Ιεροσ Μητροπολιτικος Ναος Αγιας Τριαδος Πειραιως
Κυριακη της Ορθοδοξιας 2012
Κυριακη της Ορθοδοξιας 2012
Προσφωνησις του Σεβασμιωτατου μητροπολιτου Πειραιως
Επισκοπου κ. Σεραφειμ
προς τον κ. Λαυρεντιον Ντετζιορτζιο
Επισκοπου κ. Σεραφειμ
προς τον κ. Λαυρεντιον Ντετζιορτζιο
Kατὰ τὴν εὔσημον καὶ θριαμβευτικὴν ταύτην ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν τιμοῦμεν τοὺς ἀγῶνας καὶ τὰ αἵματα τῶν μαρτύρων καὶ ἡρώων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως, ἡ καθ’ ἡμᾶς θεόσωστος Μητρόπολις ἔγνω τιμῆσαι καὶ ἐξαιρέτως ἀναδεῖξαι ἐν μέσῳ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοὺς αἰδεμοσιολογιωτάτους καὶ ἐλλογιμωτάτους πρωτοπρεσβυτέρους Γεώργιον Μεταλληνόν, ὁμότιμον καθηγητὴν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, καὶ Θεόδωρον Ζήσην, ὁμότιμον Καθηγητὴν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ὡς καὶ τὸν ἐλλογιμώτατον κ. Λαυρέντιον Ντετζιόρτζιο, ἐκδότην καὶ Πρόεδρον τῆς Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος». [...]
Ὁ ἐλλογιμώτατος κ. Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο ὑπερέχει πάντας ἡμᾶς διότι δὲν ἐγεννήθη ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Πίστει, ἀλλὰ ὡς διψῶσα ἔλαφος ἐπεδίωξε νὰ ἀνεύρῃ τὴν Ἀλήθειαν γεννηθεὶς καὶ ἀνατραφεὶς ἐν τῇ ρωμαιοκαθολικῇ παρασυναγωγῇ. Καὶ γινόμενος Ὀρθόδοξος μετ’ ἐπιγνώσεως βαθείας ἀνέλαβε μέγιστον ἔργον πνευματικῆς ἱεραποστολῆς, ἀνιδρύσας τὴν Φιλορθόδοξον Ἕνωσιν «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος». Ὡς ἐκδότης δέ, πεποικιλμένος μὲ τὸ τάλαντον τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὴν γνῶσιν, ἐκδίδει πλειάδα θεοφιλῶν ὀρθοδόξων βιβλίων καὶ ἐνισχύει τὸν πνευματικὸν ἀγῶνα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἡ καθ’ ἡμᾶς, λοιπόν, θεόσωστος Μητρόπολις σήμερον, τιμῶσα τοὺς αἰδεσιμολογιωτάτους καὶ ἐλλογιμωτάτους πατέρας καὶ τὸν ἐλλογιμώτατον κ. Ντετζιόρτζιο, προβάλλει τὰ πρόσωπα αὐτὰ εἰς τὴν πανορθόδοξον συνείδησιν διὰ νὰ γίνουν, τὰ πρόσωπα αὐτά, φωτεινοὶ ὁδοδεῖκτες καὶ ὁρόσημα μέσα στὴν τρομακτικὴ ὁμογενοποίησι τῶν ἡμερῶν μας, στὴν ἀλλοίωσι τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος καὶ στὴν ἔκπτωσι καὶ στὴν ἀπομείωσι τῆς Ἀληθείας τοῦ ζῶντος Θεοῦ.
Ὡς παραδείγματα λοιπὸν ὅλων ἡμῶν, ὡς ἔνθεοι προφῆται τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας, δεόμεθα τοῦ πανοικτίρμονος Θεοῦ οἱ τρεῖς αὐτοὶ ἄνδρες τῆς Πίστεως νὰ συνεγείρουν, νὰ εὐλογοῦν διὰ τῆς ζωῆς των καὶ νὰ ἐμπνέουν τὴν συνείδησιν ὅλων ἡμῶν.
Καὶ τώρα ἐπιτραπεῖτο μοι, ἐκπροσώπου πάντων, νὰ ἐπιδώσω τὰ διάσημα τῶν τιμητικῶν ὑψίστων διακρίσεων εἰς τοὺς ἀγαπητοὺς καὶ πεφιλημένους ἀδελφούς. [...]
«Εὐεργετήριον Γράμμα. Ἡ κατὰ Πειραιᾶ Ἐκκλησία τιμῆσαι βουλομένη τὸν ἐντιμολογιώτατον κύριον Λαυρέντιον Ντετζιόρτζιο, Πρόεδρον Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος», ἀρετὴ βίου κεκοσμημένον καὶ ζήλῳ θείῳ διακρινόμενον διὰ τοὺς ἀγῶνας αὐτοῦ ὑπὲρ τῶν ἀτιμήτων ζωπύρων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως καὶ τῆς σωτηριώδους Ἀληθείας τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἀπονέμει αὐτῷ τὸ ὕψιστον παράσημον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, τὸν Μεγαλόσταυρον μετ’ Ἀστέρος τοῦ πολιούχου αὐτῆς Ἁγίου Σπυρίδωνος τοῦ Θαυματουργοῦ. Κυριακὴ Ὀρθοδοξίας, Μαρτίου Τετάρτῃ (δ΄) ἔτους σωτηρίου ἀπὸ Χριστοῦ δισχιλιοστοῦ δωδεκάτου (ϙβιβ΄). Ὁ Μητροπολίτης † ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ».
Αντιφωνησις του κ. Λαυρεντιου Ντετζιορτζιο
Σᾶς εὐχαριστῶ, Σεβασμιώτατε, γιὰ τὰ καλά σας λόγια. Ἀλλὰ ―μὲ ὅλο τὸν σεβασμὸ καὶ χωρὶς διάθεση ταπεινολογίας― δὲν ἀναγνωρίζω σὲ αὐτὰ τὰ λόγια σας τὸν ἑαυτό μου· διότι «τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντός». Ἂν κάτι κατὰ Χριστὸν σωστὸ λέγω ἢ πράττω, οἰκονομία τοῦ Χριστοῦ εἶναι, εἰς τὸν Ὁποῖον ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον «πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις» πρέπουν!...
Ὡς ἐκ τούτου ἀνάξιος πάσης τιμῆς καὶ βραβεύσεως τυγχάνω. Ἀλλὰ ἀποδέχομαι, Σεβασμιώτατε, τὴν εὐγενικὴ χειρονομία σας·
―Πρῶτα, διότι θὰ ἤμουν ὑπερήφανος καὶ ἀλαζὼν καὶ διαιρετικὸς τοῦ ἀντὶ-Οἰκουμενιστικοῦ Ἀγῶνος, ἐὰν τὴν ἀποστρεφόμουν·
―Κι ἔπειτα, διότι ἡ ἐκ μέρους σας ἀποδιδομένη εἰς τὸ πρόσωπό μου τιμὴ ἀφορᾶ καὶ ἀνήκει σὲ ὅλους ἐκείνους ―κυρίως λαϊκοὺς― πού, ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἔπαλξη καὶ καθ’ οἱονδήποτε τρόπο καὶ εἰς οἱονδήποτε βαθμό, συμμετέχουν στὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν φιλοοικουμενιστῶν, κατὰ τοῦ παπισμοῦ καὶ τῶν φιλοπαπιστῶν, κατὰ τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῆς πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου, ἐναντίον τόσο τῶν ἐκτός, ἀλλὰ καὶ ―κυρίως― τῶν ἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας εὑρισκομένων αἱρετικῶν καὶ αἱρετιζόντων.
Ἀποδέχομαι, Σεβασμιώτατε, τὴν ἀπρόσμενη τιμὴ ―ποὺ πολλὰ ὑπόσχεται εἰς βάρος μου δεινὰ― καὶ αὐτουσία τὴν ἀφιερώνω:
―Εἰς τὸν Γέροντα Ἀθανάσιο, προηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου, ὁ ὁποῖος ―μετὰ τὴν διὰ μεγίστου θαύματος εἴσοδό μου εἰς τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρὸ 18 ἐτῶν― μὲ ἐκατήχησε εἰς τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, μὲ ἐκπαίδευσε ὡς «πολεμιστὴ» καὶ μὲ ἐνέταξε ὡς «καταδρομέα» εἰς τὸν ἀγῶνα ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ρωμηοσύνης·
―Εἰς τὸν π. Γεώργιο Μεταλληνὸ καὶ εἰς τὸν π. Θεόδωρο Ζήση [ἂν καὶ οἱ ἴδιοι ἐπαξίως τιμῶνται σήμερα ἀπὸ ἐσᾶς], οἱ ὁποῖοι διὰ τῶν ὁμιλιῶν τους, τῶν συγγραφῶν τους ἀλλὰ καὶ τῆς συναναστροφῆς μας μὲ ἐδίδαξαν τὴν αὐθεντικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ μὲ ἐπροσανατόλισαν εἰς τὴν ἁγιο-Πατερικὴ Διδασκαλία καὶ εἰς τὴν Ἱερὰ Παράδοση καὶ μὲ ἐσυναρίθμησαν εἰς τὴν χορεία «τῶν ἑπομένων τοῖς ἁγίοις Πατρᾶσι»·
―Εἰς τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, ποὺ ἐνισχύει τὸ ὀρθόδοξο φρόνημά μου καὶ μὲ διδάσκει τὴν ὀρθοδόξως ἐπιβαλλομένη συνέπεια μεταξὺ τῶν πατερικῶν λόγων καὶ τῶν πατερικῶν ἔργων, ἡ ὁποία πρέπει νὰ διέπει τὸν ἀγῶνα μας κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴ στάση μας ἀπέναντι τῶν οἰκουμενιστῶν, αἱρετικῶν καὶ αἱρετιζόντων ἐπισκόπων ἐντὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, δηλαδὴ τὴν ἄμεση παύση τῆς Μνημονεύσεώς τους καὶ τὴν Ἀποτείχισή μας ἀπὸ αὐτούς·
―Εἰς τὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο καὶ εἰς τὰ μέλη τῆς Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος»·
―Εἰς τὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο καὶ τὰ μέλη τοῦ Συλλόγου «Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης», ὁ ὁποῖος ἕνεκα ἐντοπιότητος ἀντιδρᾶ, λόγῳ καὶ ἔργῳ, στὶς οἰκουμενιστικὲς θέσεις καὶ ἐνέργειες τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου Δημητριάδος, ὅπως αὐτὲς ἐκφράζονται ἀπὸ τὸν ἴδιο καὶ τὴν παναιρετικὴ Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν τοῦ Βόλου·
―Εἰς τὴν Συντακτικὴ Ἐπιτροπή, τοὺς συνεργάτες, ἀναγνῶστες καὶ συνδρομητὲς τοῦ περιοδικοῦ γιὰ τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος».
Κατακλείοντας ἐπιτρέψατέ μου, Σεβασμιώτατε, νὰ ἐπαναλάβω αὐτὸ ποὺ ἔχω γράψει γιὰ ἐσᾶς σὲ ἀνύποπτο χρόνο [περιοδ. «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος», 8 (2011) 68]:
«Σᾶς ἔχουμε ἐλέγξει καὶ ἐπικρίνει, Σεβασμιώτατε, ἀλλὰ καὶ σᾶς ἔχουμε ἐπαινέσει. Σὲ κάθε περίπτωση νὰ εἶσθε βέβαιος ὅτι πολὺ [καὶ βαθειὰ] σᾶς ἀγαπᾶμε, ἀλλὰ καὶ πολλὰ προσδοκοῦμε γιὰ τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας ἀπὸ ἐσᾶς. Ἕναν Ἐπίσκοπο τῶν Κατακομβῶν [τουλάχιστον ἕναν!!!], νομίζουμε ὅτι δικαιούμεθα κι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί!...
»Σεβασμιώτατε, στῆτε τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως κάστρο, στῆτε τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ πρόμαχος, στῆτε τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ [ποιμενάρχης καὶ] ὁδηγὸς ―ὡς παντὸς ἐπισκόπου τὸ ἔργο ἁρμόζει [καὶ ἐπιβάλλεται νὰ εἶναι]!!!».
Σᾶς εὐχαριστῶ, Σεβασμιώτατε, γιὰ τὴν τιμή· ἡ ὁποία ἐλπίζω, εὔχομαι καὶ προσεύχομαι νὰ εἶναι ἡ ἀπαρχὴ τῆς εὐρύτερης συμπαρατάξεως καὶ τῆς κατὰ Χριστὸν ἑνότητος ὅλων τῶν ἀντὶ-Οἰκουμενιστικῶν δυνάμεων, ὥστε ὁ ἀγῶνας μας νὰ καταστεῖ μαζικότερος, μαχητικότερος καὶ ἀποτελεσματικότερος!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου